آموزش‌های جنسی هنوز به مدارس ایتالیا راه نیافته‌اند

ایتالیا یکی از آخرین کشورهای عضو اتحادیه اروپا است که در آن هنوز آموزش جنسی در مدارس اجباری نیست و همین موضوع باعث شده که سطح آگاهی جنسی و عاطفی دانش‌آموزان آن پایین و گفت‌وگو در این‌باره همچنان «تابو» باشد.

تا کنون چند لایحه با موضوع آموزش جنسی به دانش آموزان از سوی دولت‌ها تهیه شده؛ اما هیچ‌کدام از آن‌ها تا به نتیجه‌ای نرسیده است.
در حال حاضر تصمیم‌گیری درباره‌ی راه اندازی دوره‌های آموزش جنسی در مدارس، به مناطق واگذار شده است و به این ترتیب مقامات هر منطقه‌ی ایتالیا می‌توانند به طور مجزا تصمیم بگیرند که آیا بودجه‌ای را صرف برگزاری این دوره‌ها (که اغلب توسط پزشکان، پرستاران، ماماها یا معلمان دروس زیست‌شناسی تدریس می‌شوند) بکنند یا خیر.
عدم آگاهی جوانان ایتالیا از موضوعات مرتبط با روابط جنسی، پی‌آمدهای منفی را نیز در سطح کشور به همراه داشته است به طوری که بر اساس داده‌ها، ایتالیا در موضوع استفاده از امکانات جلوگیری از بارداری، رتبه ۲۶ را در میان ۴۵ کشور اروپایی دارد.
مؤسسه آمار ایتالیا در این‌باره می‌نویسد: «با وجود گسترش استفاده از روش‌های مدرن جلوگیری از بارداری (به ویژه قرص و کاندوم)، هنوز نمی‌توان گفت که
انقلاب پیشگیری از بارداری به طور قطعی در ایتالیا روی داده است.»
یک تحقیق ملی در موضوع باروری که با همکاری «موسسه عالی بهداشت» ایتالیا انجام شده نیز نشان می‌دهد که «حدود ۸۰ درسد از ۱۶ هزار نوجوان ایتالیایی که در این تحقیق از آن‌ها سوال شده، برای کسب اطلاعات درباره‌ی باروری و روابط جنسی به اینترنت مراجعه کردند.»
یک دانش‌آموز ایتالیایی ۱۵ ساله می‌گوید: «این تصور که آموزش جنسی به دختران و پسران در سن ما خیلی زود است، اشتباه است. زیرا دقیقاً اکنون به این آموزش‌ها نیاز داریم. بسیاری از دوستان من در اولین رابطه‌ی جنسی خود، تجربه‌های ناموفقی داشتند.»
مارینا مارسکا، متخصص زنان در بیمارستان «سن فیلیپو نری» شهر رم می‌گوید اگرچه سعی کرده کلاس‌های آموزش جنسی را در دبیرستان دخترش برگزار کند، اما «هیچ راهی» برای عملی کردن این خواسته وجود نداشته است؛ زیرا «از نظر بعضی از معلمان و خانواده‌های دانش آموزان، صحبت کردن درباره این مسائل برای کودکانی که اعتقادات مذهبی دارند، آزاردهنده خواهد بود.»
این پزشک که معمولاً به صورت داوطلبانه برای نوجوانان کلاس‌هایی را با موضوعات آموزش‌های جنسی (شامل معرفی تغییراتی که در بدن روی می‌دهد، بهداشت شخصی و راه‌های پیشگیری از بارداری، آموزش نحوه‌ی مواجه با بارداری‌های ناخواسته) برگزار می‌کند، می‌گوید: «من هیچگاه ندیده‌ام که نوجوانی از شرکت در این کلاس‌ها خودداری کند. آن‌ها همیشه خود را کنجکاو نشان داده‌اند و مستعد یادگیری هستند، به ویژه که سن کمی دارند.»
او تأکید دارد که عدم ارائه‌ی آموزش‌های لازم در این‌باره، تنها باعث آسیب دیدن نوجوانان در روابط جنسی خواهد شد و عدم آگاهی از تفاوت‌های جنسی و گرایش‌های جنسی، تبعیض و خشونت جنسی را بیشتر می‌کند.
پارادوکس در جامعه ایتالیایی
در حالی که در سطح تصمیم‌گیران همچنان برای برگزاری چنین کلاس‌هایی مقاومت دیده می‌شود، در سطح جامعه اخیراً توماری تهیه شده که خواستار اجباری شدن برگزاری کلاس‌های آموزش جنسی و برابری جنسیتی در دبیرستان‌های رم است. طراحان این تومار تا‌کنون توانسته‌اند حدود ۳۵ هزار امضا جمع کنند.
فلاویا رستیوو، یکی از طرفداران این ایده می‌گوید: «نابرابری بین زن و مرد، زن‌کشی و هراس از هم‌جنس‌گرایی همگی ریشه در فرهنگ و سطح پایین آگاهی‌ها دارد و برای حل این مشکل باید از مدارس شروع کرد.»
او می‌افزاید: «دلیل اصلی ممانعت از برپایی این دوره‌ها در مدارس، حضور دست و پا گیر کلیسای کاتولیک در جامعه ماست. از نظر آن‌ها موضوعات مرتبط با جنسیت یک چیز کثیف تلقی می‌شود؛ چیزی که باید از آن خجالت کشید و فقط باید کلاس‌های دینی و کلاس‌هایی زیر نشان صلیب داشت.»
پیترو تورانو، بازیگر ایتالیایی و سخن‌گوی مرکز هم‌جنس‌گرایان ایتالیا با این نظر موافق است و می‌گوید: «تفکرات کاتولیک که برشرم و اکراه تکیه دارد، بر حوزه‌ روابط عاطفی‌-جنسی سایه افکنده است. این موضوع باعث شده که در جامعه نوین ایتالیا نتوان آزادانه درباره موضوعات جنسی و یک نیاز مشترک در همه انسان‌ها صحبت کرد.»
ماکسیمیلیانو اولیویری نیز مدیر مرکزی است که به افراد دارای معلولیت کمک می‌کند تا تمایلات جنسی را تجربه کنند.
به نظر او مهم‌ترین مشکل جامعه ایتالیا «ناآگاهی» است و می‌گوید: «ما به نوعی ارتباط نیاز داریم که محدود به پیشگیری از بارداری و بخش فیزیکی رابطه جنسی نباشد، بلکه توضیح دهد که چگونه یک بدن را بپذیریم و درک کنیم که همه (صرف‌نظر از شکل و ظاهرشان) میل دارند و از این نظر نیز ارائه‌ی آموزش‌های جنسی یک موضوع اساسی است.»