فریدون حسن‌وند، رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی، وعده پیگیری مشکلات این کارگران را داده است.

اعتراض و اعتصاب کارگران پیمانی صنعت نفت ایران در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها که از روزهای گذشته آغاز شده است، همچنان ادامه دارد و در میان کارگران شهرهای مختلف ایران گسترش یافته است.
این اعتراض‌ها با اعتصاب کارگران پیمانی شرکت فراب در نیروگاه بیدخون عسلویه در ۲۹ خردادماه ۱۴۰۰ و ترک محل کارشان در اعتراض به پایین بودن دستمزدها و شرایط کاری آغاز شد. یک روز بعد، «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی صنعت نفت» با انتشار بیانیه‌ای، اعتصاب در نیروگاه بیدخون عسلویه را بخشی از «اعتصاب سراسری» کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها عنوان کرد که تا زمان رسیدن کارگران به مطالبات خود ادامه خواهد داشت.
افزایش سطح دستمزدها، پرداخت حقوق معوقه، امنیت شغلی و دائمی شدن قراردادهای کاری، تغییر نوبت مرخصی‌ها و ایمن شدن محیط کار ازجمله مطالبات اصلی کارگران در این اعتصاب‌هاست که با عنوان «کمپین ۱۴۰۰» در جریان است.
براساس تصاویر و ویدیوهایی که پنج‌شنبه، سوم تیرماه در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، کارگران شرکت دی‌پلیمر شاغل در صنایع پتروشیمی‌ عسلویه، کارگران پیمانکاری فولاد بوتیا در کرمان، کارگران پیمانکاری شرکت سازه فرافن قشم، کارگران بخش برق و ابزار دقیق بهین پالایش قشم، کارگران نیروگاه مپنا ۳ قشم و کارگران شرکت سازه جهان پارس در نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه، هم به اعتصاب سراسری پیوسته‌اند.
هم‌زمان، فریدون حسن‌وند، رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی، روز پنج‌شنبه با اشاره به «اعتراض‌های کارکنان صنعت نفت»، در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم، وعده پیگیری خواسته‌ها و رسیدگی به مشکلات آن‌ها در این کمیسیون را داد و گفت که به این منظور قرار است جلسه ویژه کمیسیون انرژی در روز یک‌شنبه، ۶ تیرماه، با حضور بیژن زنگنه، وزیر نفت، و مسوولان دستگاه‌های مختلف اعم از دیوان محاسبات برگزار شود.
اعتصاب بزرگ کارگران نفت و گاز و پتروشیمی ایران یک هفته پس از آغاز فراگیرتر می‌شود
یک هفته پس از آغاز اعتصاب گسترده کارگران صنعت نفت و گاز و پتروشیمی ایران، این اعتراض کارگری «بی‌سابقه» در تاریخ ایران پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷، فراگیرتر می‌شود.
هزاران نفر از کارگران این صنعت حیاتی برای اقتصاد ایران از یک روز پس از انتخابات ریاست جمهوری در اعتراض به شرایط سخت کار، ایمنی کار، زندگی و حقوق بسیار پایین و همچنین قراردادهای موقت و حضور شرکت‌های پیمانکاری به ‌عنوان واسطه با کارفرمای اصلی و همچنین خصوصی سازی، دست از کار کشیدند.
در حالی که داشتن تشکل رسمی و سندیکای کارگری در صنعت نفت از پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ممنوع است، کارگران معترض در قالب شورا و مجمع عمومی تصمیمات خود را اتخاد و اجرایی و خواست‌های خود را بیان می‌کنند.
پس از تعطیلی ‌ده‌ها واحد پالایشگاهی و تولیدی مرتبط با صنعت نفت و گاز و پتروشیمی در هفته گذشته در چندین استان ایران، روز شنبه کارگران پالایشگاه گاز بیدبلند بهبهان و کارگران پیمانی شرکت ODCC اصفهان هم با سازماندهی و اجرای اعتصاب، فعالیت این پالایشگاه‌ها را مختل کردند.
علاوه بر کارگران پیمانی، بسیاری از کارگران «بهره‌مند» از قراداد دائم هم به صف معترضان پیوسته‌اند و آنگونه که گفته می‌شود، قرار است از روزهای آینده شمار بیشتری از کارگران دائم به این اعتصاب بپیوندند.
پیش از این اعلام شده بود که ۷۰۰ تن از کارگران اعتصابی پیمانی پالایشگاه تهران اخراج شده‌اند. مدیران این واحد صنعتی این خبر را تکذیب می‌کنند.
اعتراض به وضعیت کار و معیشت کارگران صنعت نفت و گاز و پتروشیمی، چند هفته پیش از آغاز اعتصاب شروع شده بود. کارگران پرشمار این صنعت ثروتمند می‌گویند خواستار برخورداری از دستمزد و شرایط کار درخور و متناسب با فعالیت حرفه‌ای خود هستند. بسیاری از کارگران می‌گویند با توجه به وضعیت گرانی، حداقل ۱۲ میلیون تومان حقوق می‌تواند دخل و خرج یک خانواده کارگری را میزان کند.