زنان ایران و افغان برای مطالبه فردای بهتر به خیابان‌ها آمدند
سازمان عفو بین‌الملل در گزارش سالانه خود که روز سه‌شنبه، هشتم فروردین‌ماه منتشر شد به موارد متعددی از نقض حقوق بشر در سراسر جهان اشاره کرد و به خیزش انقلابی مردم ایران و سرکوب آنان از سوی حکومت و افزایش فشار به زنان در ایران و افغانستان پرداخت.
اگنس کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، هنگام ارائه گزارش سالانه‌اش در پاریس، از این‌که فن‌آوری به ابزاری برای سرکوب مردم و جلوگیری از تجمع‌های اعتراضی تبدیل شده، ابراز تأسف کرد و گفت که مقام‌های جمهوری اسلامی با استفاده از گلوله‌های جنگی، گلوله‌های ساچمه‌ای، گاز اشک‌آور و ضرب و شتم غیرقانونی، ده‌ها معترض را سرکوب کردند و در این اعتراض‌ها سدها تن از جمله ده‌ها کودک کشته شدند.
در این گزارش آمده است که در سال ۲۰۲۲، مخالفان حکومت‌ها از جمله روزنامه‌نگاران در ده‌ها کشور جهان زندانی شدند و سرکوب مخالفان تأثیر شدیدی بر حقوق زنان داشت.
کالامار با انتقاد شدید از «تمایل دولت‌ها برای اعمال کنترل بر بدن زنان و دختران، تمایلات جنسی و زندگی آن‌ها» هشدار داد که این روی‌کرد میراث وحشتناکی از خشونت و ظلم به جا می‌گذارد.
او به وضعیت زنان در کشورهایی مانند ایران و افغانستان اشاره کرد و افزود که حقوق زنان در افغانستان با صدور فرمان‌های متعدد از سوی طالبان به‌شدت تضعیف شد. در ایران نیز مهسا امینی در بازداشت پلیس امنیت اخلاقی تهران و به دلیل بیرون بودن چند تار مو بازداشت، شکنجه و کشته شد. جان‌باختن او اعتراض‌های سراسری در ایران را رقم زد که طی آن تعداد زیادی از زنان بازداشت، مجروح و کشته شدند.
دبیرکل عفو بین‌الملل در بخش دیگری از این گزارش به واکنش کشورهای غربی در برابر حمله نظامی روسیه به اوکراین اشاره کرد و آن را نشان‌دهنده رفتار و استاندارد دوگانه این کشورها در موضوع نقض حقوق بشر دانست؛ زیرا در برابر سرکوب‌ها در کشورهای دیگر سکوت کرده‌اند.
اگنس کالامار با انتقاد از دولت‌های غربی گفت که آن‌ها در برابر بسیاری از موارد نقض حقوق بشر بی‌تفاوت بوده‌اند و افزود که واکنش‌ها به حمله روسیه به اوکراین این تصور را ایجاد کرد که اگر اراده سیاسی وجود داشته باشد، بسیاری کارها ممکن خواهد بود.
در گزارش دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل به مبارزات مدنی در کشورهای مختلف از جمله افغانستان و ایران اشاره شده و آمده است: احساس ناامیدی در برابر ظلم‌ها و سوءاستفاده‌ها آسان است، اما مردم در طول سال گذشته، نشان دادند که ما ناتوان نیستیم. ما سرکشی‌های نمادین از جمله راه‌پیمایی زنان افغان علیه حکومت طالبان و راه‌پیمایی زنان ایرانی بدون حجاب در انظار عمومی یا کوتاه‌کردن موهای‌شان در اعتراض به قوانین حجاب اجباری را شاهد بودیم.
به گفته کالامار، میلیون‌ها نفری که در پی مردسالاری و نژادپرستی سازمان‌یافته سرکوب شده بودند، به خیابان‌ها آمدند تا فردای بهتری را مطالبه کنند.
آن‌ها در سال‌های گذشته هم چنین کردند و دوباره در سال ۲۰۲۲ آن را تکرار کردند. این باید به کسانی که در قدرت‌اند یادآوری کند وقتی آن‌ها به حیثیت، برابری و آزادی ما حمله می‌کنند، ما هرگز یک تماشاچی صرف نخواهیم بود.
