از آمریکاستیزی تا همکاری با آمریکا؛ مقایسه موضع ایران و ترکیه در مورد طالبان و افغانستان
افغانستان امروز با پیشروی‌های طالبان در موقعیت بسیار پرمخاطره‌ای قرار دارد.

خروج نیروهای آمریکا و ناتو که براساس زمان‌بندی جو بایدن در ۱۱ سپتامبر کامل می‌شود، از دید بسیاری تحلیلگران می‌تواند باعث سقوط دولت غرب‌گرای کنونی کابل و از میان رفتن ساختار حکومتی شود که پس از سرنگونی رژیم طالبان در ۲۰۰۱ ذره ذره و آجر به آجر در افغانستان تأسیس شده است. نقش مثبت یا منفی بازیگران منطقه‌ای در این میان مهم است. در این نوشتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی و ترکیه را در مورد افغانستان مقایسه می‌کنیم و می‌کوشیم نشان دهیم منطق آمریکاستیزی حاکم بر سیاست تهران می‌تواند تبعات بسیار منفی برای آینده مردم افغانستان داشته باشد؛ در نقطه مقابل نوع رابطه ترکیه با آمریکا می‌تواند یک الگو باشد. این رابطه در مجموع هم به نفع مردم ترکیه است و هم بیشتر با منافع ملی مردم افغانستان که از ارتجاع طالبان احساس خطر جدی می‌کنند، سازگار است.
طالبان به تازگی ادعا کرده‌ است که نود درسد از خاک افغانستان را کنترل می‌کند. نود درسد، چنانکه دولت افغانستان هم به صراحت گفته، آشکارا اغراق‌آمیز است اما امروز اجماعی میان بسیاری ناظران شکل گرفته که خطر پیشروی سریع طالبان بسیار جدی است.
موضع اخیر اردوغان در مورد مناقشه دولت افغانستان با طالبان
ماه گذشته (خرداد)، همان ایامی که ایران درگیر انتخابات ریاست‌جمهوری بود، رجب طیب اردوغان و جو بایدن در حاشیه نشست سران اعضای پیمان آتلانتیک شمالی یا ناتو برای نخستین بار پس از انتخاب بایدن به ریاست‌جمهوری آمریکا دیدار کردند. اردوغان آن دیدار را ثمربخش دانست. در پی آن معلوم شد که موضوع واگذاری امنیت فرودگاه بین‌المللی حامد کرزی کابل به ترکیه، پس از خروج نیروهای آمریکا و ناتو از افغانستان، بین رهبران آمریکا و ترکیه صحبت شده است و ترکیه رسماً تأیید کرد که نظامیان این کشور حفاظت از فرودگاه بین‌المللی کابل را پس از خروج نیروهای ناتو برعهده خواهند گرفت. ترکیه البته تأکید کرده است که دولت آمریکا برای اجرای این مأموریت باید در امور دیپلماتیک، تدارکاتی و مالی از ترکیه حمایت کند.