قطب فرقه‌ «لابیّه» در ایالات متحده، «ماله‌کش» حرفه‌ای یا ممنوع‌الخروج؟

مأموریت سیاسی محمد‌جواد ظریف درست مثل حسن روحانی، محمود احمدی‌نژاد و محمد خاتمی برای جمهوری اسلامی به پایان رسیده است، همان‌طور که مأموریت هاشمی رفسنجانی به پایان رسیده بود: رد صلاحیت شد و در استخر فرح جان داد. ظریف حتا در مذاکرات ژنو ۲۰۲۱ نیز نقشی ندارد. نظام سیاست‌مدارانی را که مدت‌شان منقضی شده ساکت و بدون کنش سیاسی می‌خواهد چون اسراری دارند که نباید در رقابت‌های سیاسی فاش شود.
ظریف تنها در یک مصاحبه برای ثبت تاریخ شفاهی وزارت خارجه آن هم در زمانی که وزیر خارجه بود حاج قاسم سلیمانی را با معرفی کردن تلویحی وی به عنوان عامل روس‌ها کوبید. او در صورت دهان باز کردن می‌تواند همین بلا را سر رهبری و اعضای شورای روابط راهبردی او یا شورای امنیت ملی و فرماندهان سپاه و سپاه قدس بیاورد.
از این جهت وی آینده‌ سیاسی درون رژیم ندارد و به احتمال زیاد به آمریکا مهاجرت خواهد کرد. دانشگاه مریلند که از مقام‌های جمهوری اسلامی و سپاهیان در هر ظرفیتی استقبال می‌کند و شیفته‌ انتشار نظرسنجی‌های سپاه پاسداران است به ظریف پیشنهاد دکترای افتخاری و استخدام داده است، اما ظریف به آن‌ها گفته فعلاً دست نگاه دارند.
اکنون پرسش این است که ظریف در صورت تلاش برای خروج از کشور و اقامت در کشورهای غربی به کدام نوع از مقام‌های پیشین تبدیل می‌شود: لابی فعال، «ماله‌کش» فعال و رانت‌خوار یا منتقد بسیار لیّن با ممنوعیت خروج از کشور نظیر محمد خاتمی؟
پدرخوانده‌ لابی جمهوری اسلامی در آمریکا
محمدجواد ظریف گسترده‌ترین شبکه را در ایالات متحده برای لابی جمهوری اسلامی در اختیار دارد. وی هشت سال وزیر خارجه و بیش از دو دهه قبل از آن در دفتر جمهوری اسلامی در سازمان ملل در نیویورک مشغول به فعالیت برای جمهوری اسلامی در کنار ارتباط‌گیری با سیاست‌مداران، تجار، مدیران رسانه‌ای و خبرنگاران آمریکایی با عنوان دستیار، مشاور و سفیر بوده است.