ریاست‌جمهوری در ایران، یک نمایش به کارگردانی رهبر است؟!

ناظران نه‌تنها در این مورد اتفاق نظر دارند که انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، یک نمایش به کارگردانی رهبر جمهوری اسلامی است، بلکه آن را یک طرح گسترده «فریب و نیرنگ» برای گول زدن مردم ایران و سایر مردم جهان توصیف می‌کنند که توسط آیت‌الله خامنه‌ای و طرفدارانش به اجر در می‌آید، زیرا رژیم تهران با ایجاد تغییراتی در قانون اساسی کشور، جایگاه رئيس جمهوری را از مفهوم و محتوای واقعی آن خالی کرده است.
در سال ۱۹۸۱، ابوالحسن بنی‌صدر، نخستین رئیس جمهوری منتخب ایران، به دلیل تلاش برای حفظ اختیارات و صلاحیت‌های رئیس جمهوری و جلوگیری از دخالت آیت‌الله‌ها در امور ریاست جمهوری، با حکم مختصر ۹ کلمه‌ای که امام خمینی آن را صادر کرد، برکنار شد.
علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی، چهارمین رئیس‌ جمهوری ایران که از یک تاجر مشهور به «حجت‌الاسلام» تبدیل شده بود، عمق بازی را درک کرد و به همین دلیل سعی کرد بیشتر به دنبال فعالیت‌های تجاری باشد و برای ولایت فقیه مزاحمتی ایجاد نکند. اما وی به‌رغم دوراندیشی که داشت، به شدت تحقیر شد و عضویت مجلس را از دست داد.
در سال ۱۹۹۷، محمد خاتمی به ریاست جمهوری انتخاب شد، اما به‌محض پایان یافتن دوره ریاست‌جمهوری، وی از کشور ممنوع‌الخروج شد، در حصر خانگی قرار گرفت و آوردن نامش در رسانه‌های دولتی ممنوع شد.
هنگامی‌ که محمود احمدی‌نژاد، ششمین رئیس جمهوری ایران که یک استاد دانشگاه بود، شعارهای پوپولیستی مانند «آوردن پول نفت سر سفره مردم» را بلند کرد و در صدد اتخاذ اقدام‌هایی فراتر از موقعیتش شد، بی‌درنگ برای محدود کردن نقش وی تصمیم گرفته شده تا او را به همان موقعیت محدودش بازگردانند.
به تازگی، حسن فریدون سرخه، فارغ‌التحصیل یک دانشکده گم‌نام مهندسی در بریتانیا، به سوی سیاست گام برداشت و با تغییر نام به حسن روحانی، بلند کردن ریش و زدن رنگ خاکستری نقره‌ای به آن، هفتمین رئیس جمهوری ایران شد. اما هنگامی‌که حسن روحانی تصمیم گرفت از متخصصانی که در آمریکا تحصیل کرده بودند و به «باند نیویورکی‌ها» معروف هستند، کمک بگیرد، روابط او به دلیل تلاش برای برگرداندن قدرت به ریاست‌جمهوری، با رهبری به وخامت گرایید. در نتیجه، با پایان یافتن دوره ریاست‌جمهوری حسن روحانی در ماه اوت آینده، نهاد ریاست‌جمهوری ایران با آخرین بقایای مفهوم و معنایش وداع خواهد کرد؟!