در کارنامه‌ فرهنگی جلال ستاری ۹۰ کتاب در زمینه‌های استوره و ادبیات و نیز دو اثر در تحلیل تاریخ فرهنگی ایران معاصر است.

اگر دکتر جلال ستاری زنده بود، ۱۴ امردادماه نودمین سال تولد او را باید پاس می‌داشتیم، او اما به گفته همسرش، لاله تقیان، عصر شنبه نهم امرداد، درست پنج روز قبل از نودمین سالگرد تولدش، در منزل شخصی‌اش درگذشت و رخت به جهانی دیگر کشید و سه‌شنبه،۱۲ امرداد، در قطعه هنرمندان بهشت زهرا و در کنار آرامگاه محمدعلی کشاورز که نسبت دوستی و فامیلی هم با او داشت، آرام گرفت.
عکس‌هایی که از تشییع او در خبرگزاری‌های ایسنا و ایرنا منتشر شده است، از حضور جمع معدودی خبر می‌دهد که ناگزیر چنین روزهای کرونایی است. جمعی که هم کارهای چهره‌ای همانند ستاری را دنبال می‌کردند و هم آن‌که با همسرش، لاله تقیان، که از جمله پژوهشگران شناخته شده تآتر است، دوستی و مراوده کاری بسیاری داشتند.
۱۲ سال بی‌بازگشت به ایران
جلال ستاری ۱۴ امرداد ۱۳۱۰ در رشت زاده شد و آنچنان که  خود در صفحات ۱۲ تا ۱۵ گفت‌و‌گوی بلندش با دکتر ناصر فکوهی توضیح‌ داده است، دوره دبستان را در مدرسه‌ عنصری رشت گذراند و در سال‌های اول، دوم و سوم شاگرد اول کلاس بود و پس از این دوره یک‌سال در رشت، یک سال در بندر انزلی و ۴ سال در دارالفنون تهران درس خواند و سپس برای ادامه تحصیل به فرنگ رفت.
او در دارالفنون دیپلم رشته ادبی را دریافت کرد و پس از توفیق در امتحانات کنکور، دی ماه ۱۳۲۹ به سوئیس اعزام شد و بیش از ۱۲ سال در آن دیار درس خواند و جالب این‌که حتا یک‌بار هم به ایران نیامد. اما سال ۱۳۴۱ که به ایران بازگشت، مقیم ایران شد و در سازمان برنامه و بودجه و زیر نظر خداداد فرمانفرماییان به خدمت پرداخت.