به دنبال ضرب و شتم یک خبرنگار از سوی مأمور حراست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، جمعی از روزنامه‌نگاران ایران در نامه‌ای به قوه قضائیه، پیگیری این پرونده و رسیدگی به این تخلف را درخواست کردند.

در بخشی از نامه روزنامه‌نگاران به قوه قضائیه آمده است: «از ابتدای شیوع کرونا در کشور، اصحاب رسانه پابه‌پای کادر درمان در اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی به جامعه دریغ نکردند. همراهی با وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا، شاخصه بارز رسانه‌ها و خبرنگاران در طی این مدت بود. آن‌ها علاوه بر انتقال درخواست‌های وزارت بهداشت به مردم، به انتقال دغدغه‌های مردم به مسوولین نیز مبادرت نموده تا در تعاملی مشترک، هرچه سریع‌تر سایه این ویروس شوم از کشور برطرف گردد، اما طی روزهای اخیر اقدامی ناشایست از سوی مأمور حراست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، کام خبرنگاران و اصحاب رسانه را تلخ و ادامه همراهی با آن وزارت‌خانه را در سایه‌ای از ناامیدی قرار داد.»
فائزه مومنی، خبرنگار روزنامه صبح نو روز دوشنبه ۲۷ اردی‌بهشت (۱۷ مه) در جریان تهیه گزارشی پس از مصاحبه با چند نفر از کادر درمان دانشگاه علوم پزشکی بیمارستان بهشتی از سوی مأموران حراست بیمارستان متوقف شده و مورد بازخواست قرار می‌گیرد.
مقاومت این خبرنگار در برابر خواست غیرقانونی اعضای حراست در تحویل وسایل خبرنگاری، ضرب و شتم، شکستگی و جراحی دست او را در پی داشته است. مأمور حراست وسایل فائزه مومنی را نیز به زور از او می‌گیرد و مصاحبه‌های انجام شده را پاک می‌کند.
روزنامه‌نگارانی که درخواست پیگیری پرونده از قوه قضائیه را کردند، از سکوت معنادار وزارت بهداشت نیز انتقاد کردند و در بخش دیگری از این نامه نوشتند: «ما روزنامه‌نگاران ایرانی فارغ از هر گرایش سیاسی، این اقدام را تعرضی به حریم روزنامه‌نگاری و فعالیت رسانه‌ای کشور می‌دانیم و آن‌ را به ‌شدت محکوم و از نهادهای مربوطه به‌خصوص وزارت فرهنگ و ارشاد، سازمان بازرسی کل کشور و قوه قضائیه، خواستار پیگیری جدی این امر خلاف قانون هستیم.»
عذرخواهی علوم پزشکی از خبرنگار مضروب
دکتر علی‌رضا زالی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در نامه‌ای به مدیر روابط عمومی این دانشگاه ابلاغ کرد تا "مراتب عذرخواهی این دانشگاه از جامعه خبری و خبرنگار فائزه مومنی انجام گیرد". او همچنین تأکید کرد که "مراتب درمان این خبرنگار تا بهبودی کامل در بیمارستان تحت پوش این دانشگاه انجام شود".
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران با محکوم‌کردن شدید این واقعه، آن را "یکی از بدترین تعرض‌هایی که به طور کاملاً غیرقانونی علیه یک خبرنگار رخ داده" توصیف کرده و آن را "نمودی از تشدید عدم امنیت حرفه روزنامه‌نگاری در ایران" دانسته است.