اسماعیل خویی، یکی از شاعران تأثیرگذار نیم قرن اخیر ایران در بیمارستانی در شهر لندن درگذشت. سبا خویی، دخترش در یک پست فیس بوکی نوشت که پدرش به دلیل ذات الریه شدید در بیمارستان بستری شده بود.

اسماعیل خویی ۸۳ سال در این جهان زیست.
اسماعیل خویی یک بار خواسته و بار دیگر ناخواسته برای اقامت به بریتانیا رفت. اولین بار برای ادامه تحصیل در اواخر دهه ۳۰ خ و دومین بار دست به مهاجرت اجباری زد پس از انقلاب ایران در سال ۵۷.
اسماعیل خویی یکی از فعال‌ترین عضوهای کانون نویسندگان ایران در دهه‌های اخیر بود. شاعر و نویسنده‌ای که خود را «بی درکجا» می‌خواند و مخالف سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران بود. اسماعیل خویی پس از دریافت مدرک دکترا در بریتانیا در سال ۱۳۴۴ به ایران بازگشت. وی در سال‌های انتهایی به انقلاب ایران به جریان چریک‌های فدایی خلق ایران نزدیک شد و رابطه بسیار نزدیکی با برخی از اعضای برجسته چریک‌های فدایی خلق پیش از انقلاب، مسعود احمدزاده و امیرپرویز پویان، و همچنین نمایشن‌امه نویس و شاعر سعید سلطانپور داشت. اسماعیل خویی پس از اعدام سعید سلطانپور در سال ۱۳۶۰ مخفی شد و در سال ۱۳۶۳ ایران را برای همیشه ترک کرد.
این شاعر در سال ۲۰۱۰ جایزه ادبی فریدریش روکرت را دریافت کرد. شعرهای اسماعیل خویی تا امروز به انگلیسی، روسی، فرانسه، آلمانی، هندی، و اوکراینی نیز ترجمه شده‌اند.