سعید میرهادی که در آلمان با نام سعید معروف است در سن ۷۴ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.

این شاعر و نویسنده ایرانی‌تبار، زبان آلمانی را «آشیانه‌« خود می‌دانست و همواره تأکید می‌کرد که تبعیدگاه به موطن او بدل شده است.
سعید در خانوده‌ای نه‌چندان مرفه در تهران زاده شد. در هفده سالگی به آلمان رفت، در مونیخ علوم سیاسی خواند، در آنجا به جمع مبارزان ضد رژیم سلطنتی پیوست و تا انقلاب ۱۳۵۷ به عشقش، ادبیات، کم‌تر رسید.
در بحبوحه انقلاب، به امید شرکت در ساختن ایرانی دموکراتیک به وطنش بازگشت، اما مانند میلیون‌ها دگراندیش مورد بی‌مهری حکومت اسلامی قرار گرفت و ناچار تن به تبعید سپرد. او نوشت:‌ «حکومتگران تغییر می‌کنند، ترور می‌ماند.»
سعید معتقد بود، نظام اسلامی در ایران هم مانند دیگر نظام‌های استبدادی دوام نخواهد یافت و بالاخره در آینده‌ای نه چندان دور تغییرات بنیادین در ایران رخ خواهد داد.
او در ژانویه ۲۰۰۹ (دی ۱۳۸۸) در مصاحبه با روزنامه آلمانی فرانکفورتر روندشاو ضمن بیان این‌که هیچ امیدی به اصلاح جمهوری اسلامی ندارد تأکید می‌ورزد، این رژیم به دلیل اتکا به دین، مدتی خواهد ماند و تغییر حکومت در دوران حیات او رخ نخواهد داد.
این شاعر تبعیدی در ادامه به دو تحول اجتماعی اشاره می‌کند که به گفته او، امید به آینده‌ای بدون جمهوری اسلامی را در او زنده نگه می‌دارند: جایگاه هنر و زنان.
او تصریح می‌کند که علاقه نسل جوان به هنر و فرهنگ در حال رشد است و زنان هم همواره در برابر قوانین تبعیض‌‌آمیز و سرکوب مقاومت کرده‌اند و خواهند کرد.