مطبوعات رکن چهارم دموکراسی

رکن چهارم دموکراسی، مشروطیت یا قدرت چهارم یک بخش از جامعه است که نفوذ غیرمستقیم اما قابل توجهی بر جامعه دارد، حتا اگر بخشی از نظام سیاسی به رسمیت شناخته نشود.

رایج‌ترین بخش رکن چهارم مشروطیت رسانه‌های خبری یا مطبوعات است.
این را توماس کارلایل به واژه‌یی که ادموند برک در بحث‌های افتتاحیه پارلمانی سال ۱۷۸۷ در مجلس عوام بریتانیا آورده بود اضافه کرد.
آزادی رسانه و مطبوعات همانند یک ضمانت‌نامه از جانب دولت‌ها به رسانه‌های عمومی، در مقابل مواجهه با روندهای محدود کننده‌ی ابراز نظر در جوامع، می‌باشد که حقوق قانونی رسانه‌ها و هم‌چنین مراجع رفع اختلاف بین رسانه‌ها و شاکیان را مشخص می‌کند. این حقوق در بسیاری از کشورها به صورت قانونی و در چهارچوب قوانین اساسی آن کشور تعبیه شده‌ است تا از آزادی مطبوعات حمایت به عمل بیاید.
در رابطه با اطلاعات دولتی، هر کدام از دولت‌ها خود تصمیم می‌گیرند کدام منابع و مواد اطلاعاتی در دسترس عموم قرار گرفته یا حفاظت شده باشند، مواد دولتی به دو دلیل محافظت می‌شوند، طبقه‌بندی اطلاعات به‌دلیل حساسیت، یا به‌دلیل منافع ملی. بسیاری از دولت‌ها سعی در تسلط یافتن بر قوانین مهم یا آزادی تبادل اطلاعات قانونی که برای تعریف حدود و ثغور علاقه‌ی بین‌المللی کاربرد دارند، هستند تا از این طریق دید جهانی را منحرف کنند.
در کشورهای توسعه‌یافته آزادی مطبوعات و رسانه‌ها بر این امر تأکید می‌کند که تمام مردم حق ابراز نظر، گفتن و نوشتن در رسانه‌ها را دارا می‌باشند.