در این شماره می‌خوانید:

۱۳ آبان روز پر حادثه
مدیر مسوول
سیزدهمین روز آبان ماه هر سال یادآور حوادثی است که در تعیین و تغییر سرنوشت مردم ایران نقش بسزایی داشته است.

قطعاً از این حوادث در دیگر روزهای سال هم اتفاق افتاده است و به غیر از این چند حادثه که در حافظه جمعی مردم باقی مانده است در این روز حوادث مهم مکتوب و غیر مکتوب دیگری هم رخ داده است اما جنس این حوادث از جنس دیگری است. اولین آن‌ها را می‌توان دستگیری و تبعید آیت الله سید روح الله خمینی در سال ۱۳۴۲ که بعداً و در سال ۵۷ ابتدا بین انقلابیون و بعد مردم به امام خمینی شهرت یافت نامید. حادثه بعدی راه پیمایی دانش آموزان انقلابی به حمایت از دانش‌جویان معترض در سال ۱۳۵۷ بود که یک تن از دانش آموزان در اثر تیراندازی نیروهای امنیتی در زمان دولت جعفر شریف امامی کشته شد و طبق بیانه‌یی که چند روز بعد منتشر شد این روز به نوعی تثبیت شد. حادثه بعدی تصرف و تسخیر سفارت ایالات متحده آمریکا در سال ۱۳۵8 قبل از ۱ سالگی پیروزی انقلاب اسلامی بود که در بین کشورهای غربی و اپوزیسیون جمهوری اسلامی به گروگانگیری نامیده می‌شود. یکی از اهداف این تسخیر که برای مرتبه دوم و پس از چریک‌های فدایی خلق انجام شده بود و به دانش‌جویان پیرو خط مشهور شدند و رهبری این گروه را سید محمد موسوی خوئینی‌ها بر عهده داشت که بعدها و در دهه ۷۰ خ به مرد خاکستری اصلاحات معروف شد، معاوضه اعضای سفارت با خاندان پهلوی و مخصوصاً پهلوی دوم بود که توسط انقلابیون سرنگون و خلع شده بود.
آخرین اتفاق که با این روز مقارن شد انتخابات ریاست ‌جمهوری ایالات متحده آمریکا در ۳ نوامبر ۲۰۲۰ مصادف با ۱۳ آبان ۱۳۹۹، برای انتخاب رییس ‌جمهور ایالات متحده آمریکا و معاون او، بین نامزد حزب جمهری‌خواه دونالد ترامپ و حزب دموکرات، جو بایدن برگزار شد.
در عمل کار براید به سخن دانی نیست
سردبیر
در فرایند گذر روزگار و تاریخ ملت‌ها و دولت‌ها در طول زمان برای همه کشورها و ملت‌ها به هر دلیلی لحظه‌هایی به وجود می‌آید که اگر آن لحظه را درک کردند و موضوع تصمیم درست، به جا گرفتند بی شک جاودانه خواهند ماند و این تصمیم فقط به شعار و سخن‌دانی نیست و به نتیجه مطلوب نمی‌رسد، البته گفتمان سیاسی در کشورداری بی شک بزرگ‌ترین امتیازی است که در دستان یک سیاست‌مدار قرار دارد. نوع، زمان و نوع استفاده از زبان دیپلماسی خود از نعمت مردان و زنان بزرگ تاریخ است ولی این افتخار به سادگی به دست نمی‌آید. به قول آیت الله شهید سید محمد بهشتی، بهشت را به بها دهند نه به بهانه. در ۲۰۰ سال اخیر حداقل ۴ دفعه لحظه‌یی پیش آمد که بدون مخارج درگیری می‌توانستیم همه سرزمین‌های شمالی را پس بگیریم ولی نه لحظه را شناختیم و نه تصمیم درست گرفتیم. ولین باز زمان سقوط روسیه تزاری بود که رهبر انقلاب روسیه رسماً اعلام کرد که تمام قراردادهای تزارها غیر قانونی و باطل است. آن لحظه بزرگ‌ترین امتیازی بود که نصیب ایران شد ولی رهبران وقت در خواب ناز و گردش فرنگ بودند و این فرصت گذشت.
لحظه دوم زمان از هم پاشیدگی شوروی کمونیست بود که همه‌ی شهرها آزاد شدند و کسی به فکر این نیفتاد که حکایت حرکت مردم مراکش به اتفاق پادشاه وقت با راه‌پیمایی صحرای مغرب را به وطن وصل کردند. این اتفاق با یک حرکت مدیریت شده توسط مردم شهرهای هم‌جوار و با یک راه‌پیمایی امکان پذیر بود و بدون هیچ گونه مانع و سدی همه شهرهای ازدست رفته ایران باز می‌گشت و افتخاری ابدی برای مردم و رهبری ایران باقی می‌گذاشت که این فرصت هم نشد و موقعیت آن از دست رفت و این شهرها بی دلیل به کشورهای نوظهور تبدیل شدند. که بعد از خروج از زیر نفوذ شوروی پوتین قرارداد مشاع ۵۵ درسدی دریای کاسپین را مورد تردید قرار داد. امید که قرارداد امضا نشده باشد. آخرین فرصت یکی دو ماه قبل بود که ایران می‌توانست با حرکت نیمه مردمی و نیمه نظامی از طریق نخجوان وارد ارمنستان و آذربایجان شود و دست روسیه، ترکیه، اسرائیل و ناتو را برای همیشه از مالکیت قفقاز کوتاه کند. غرب به دلیل جلوگیری از قدرت پرده آهنین غیر مستقیم با این اتفاق هم‌راهی می‌کرد. تاریخ را در این روزها رهبران ایران می‌نوشتند نه اردوغان که شعر غم‌ناک ارس را به عنوان جدایی تشویق بخواند و ما باز سرگرم خودمان باشیم و ندانیم چه ساعتی چه کاری باید بکنیم. امید که ایران پایدار بماند.