عامل اصلی بحران تشنگی و خشک‌سالی

تغییرات آب‌وهوایی حاصل نابودی جنگل‌ها، طرح‌های سیاسی انتقال آب برای مصارف صنعتی و سدسازی‌های بی‌رویه افزایش دما، کم‌بارشی و تغییر آب و هوا را در پی داشته است.

اوضاع آب در ایران در سال ۱۴۰۰، هم‌زمان با بهاری کم‌بارش و تابستانی گرم، بحرانی است. کارشناسان معتقدند که دلیل اصلی مشکلات فعلی ایران در حوزه آب به «مدیریت و برنامه‌ریزی سیاسی و مافیایی» بهره‌برداری از منابع در این کشور بازمی‌گردد.
روزنامه نیویورک‌تایمز به تازگی در گزارشی که با استناد به تحقیق «موسسه منابع جهانی سازمان ملل متحد» تهیه شده، اشاره کرده است که ایران یکی از ۱۷ کشور جهان است که با تنش آبی شدید مواجه‌اند و به همین دلیل بدون در نظر گرفتن روی‌کردی آینده‌نگرانه، از همه منابع خود به صورت بی‌رویه بهره‌برداری می‌کند.
بر اساس آمار و اطلاعات منتشر شده در ماه‌های گذشته و صحبت‌های حمیدرضا جانبازان، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب ایران، در حال حاضر ۲۸۲ شهر در شرایط قرمز بی‌آبی و ۱۰۱ شهر در شرایط تنش آبی قرار دارند. این مقام وزارت نیرو همچنین تأکید کرده است: «بر اساس بررسی‌های صورت‌ گرفته حدود هفت هزار روستای بخش فلات مرکزی کشور نیز امسال با کم‌بود شدید آب شرب مواجه خواهند شد که باید با تانکرهای سیار آب‌رسانی شوند.»
سال گذشته مسأله بی‌آبی در روستای غیزانیه خوزستان سوژه روز رسانه‌ها در ایران شد. امسال نیز این مسأله در استان‌های خوزستان و سیستان و بلوچستان که در حال حاضر درگیر موج پنجم کرونا است، مهم‌ترین مشکل مردم محسوب می‌شود.
در استان سیستان و بلوچستان که گفته می‌شود وضعیت شیوع ویروس کرونا در آنجا بحرانی است، استاندار رسیدگی فوری به نیاز مردم به آب شرب را تقاضا کرده است.
هم‌زمان با بحران آب، انتشار اخباری در خصوص رقابت جهانی صنایع فولاد ایران که جزو صنایع آب‌بر به شمار می‌آید و بیشتر در مناطق مرکزی و خشک ایران مستقرند و نیز مدیریت سیاسی منابع آب به نفع ایجاد کارخانه‌ها و مجتمع‌های بزرگ صنعتی در مناطق خشک این کشور نشان می‌دهد که مسوولان جمهوری اسلامی به‌روشنی متوجه وضعیت این کشور به لحاظ منابع آب به‌خصوص در مناطق خشک نیستند.