موسسه دریانوردی آمریکا می‌گوید ناو جنگی ایران که گمان می‌رود در راه ونزوئلا باشند، حامل هفت قایق تندرو موشک‌انداز است.

این گزارش که بر مبنای تصاویر ماهواره‌ای از ماکسر (MAXAR) تهیه شده، می‌گوید ناوی که در تاریخ ۲۸ آوریل سواحل جنوبی ایران را ترک کرده، حامل هفت قایق است.
به گزارش موسسه دریانوردی آمریکا، مشخصات این قایق‌ها مشابه قایق‌های ضدکشتی حمله سریع از کلاس «پیکاپ» مسلح به موشک‌های کروز است که قبلاً سابقه مانور «خطرناک» اطراف ناوهای آمریکایی در خیلج فارس را داشته‌اند. قایق‌هایی که متعلق به سپاه پاسداران هستند.
این در حالی است که جان کربی، سخن‌گوی پنتاگون، در کنفرانس خبری عصر سه‌شنبه خود از هرگونه اظهارنظر در این زمینه خودداری کرد و به پرسش‌های خبرنگاران در این زمینه پاسخ نداد.
دولت بایدن و جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر سرگرم مذاکره به منظور بازگشت به برجام هستند.
پولتیکو هفته گذشته به نقل از سه مقام آمریکایی گزارش داده بود که پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) بر این باور است که دو ناو ایرانی در راه ونزوئلا هستند. بر اساس این گزارش آمریکا در حال رصد حرکت این ناوها است.
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی در واکنش به پرسشی درباره حرکت ناو «بندر مکران» به سوی ونزوئلا گفت، «حضور در آب‌های بین‌المللی حق ایران است.»
سعید خطیب‌زاده، سخن‌گوی وزارت امور خارجه همچنین در مورد هرگونه اقدامی علیه این ناوها به آمریکا هشدار داد.
گزارش‌ها حاکی از آن است که ناو بندر مکران یک نفت‌کش تغییر کاربری داده شده است که به ناو جنگی تبدیل شده و ظرفیت حمل شش تا هفت هلیکوپتر یا هواپیمای بدون سرنشین را دارد.
ناوبندر مکران اولین ناو هلیکوپتر بر ایران و یکی از جدیدترین شناورهای ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در دی ماه ۱۳۹۹ رونمایی شد. این ناو بندر هم همانند ناو شهید عبدالله رودکی که در آبان ۱۳۹۹ رونمایی شد از نوسازی یک نفت‌کش ساخته و تجهیز شده‌ است. ایده استفاده از کشتی‌های ترابری برای استفاده نظامی از سال‌های دهه ۹۰ م با ساخت مجموعه کشتی‌های آرسنال یا کشتی یواس‌ان‌اس لوئیس بی پولر (تی-ام‌ال‌پی-۳/فی-ای‌اف‌اس‌بی-۱) در ارتش آمریکا دنبال شده بود. ناوبندر مکران بزرگ‌ترین شناور نظامی ایران است. مأموریت ناوبندر مکران برای برقراری امنیت دریایی در منطقه رأس الحد، خلیج عدن، دریای سرخ و تنگه باب‌المندب خواهد بود که به این مناطق اعزام خواهد شد.
ناوبندر مکران، یک جزیره متحرک ۱۲۱ هزار تنی است که نیروی دریایی ارتش آن را با تغییر کاربری به یکی از بزرگ‌ترین ناوبندر‌های بالگردبر تبدیل کرده است که وظیفه پشتیبانی از ناوگروه‌های رزمی نیروی دریایی ارتش در آب‌های بین‌المللی و دور دست به ویژه منطقه شمال اقیانوس هند، تنگه باب‌المندب و دریای سرخ را برعهده دارد.
مکران در حقیقت حاصل تغییر کاربری یکی از شناورهای تجاری کشور است که متخصصان نیروی دریایی ارتش تنها در مدت شش ماه و با صرف ۷۲ هزار نفر ساعت کار مداوم و با ایجاد عرشه بالگرد ۹۵۰ تنی با مساحت ۳۲۰۰ متر مربع روی آن، این شناور را تبدیل به یک ناو پشتیبان تمام عیار کنند.
این ناو توانایی حمل ۸۲ هزار تن انواع نیازمندی‌های پشتیبانی یگان‌های شناور رزمی را داشته و قادر است بدون ارتباط با ساحل یک هزار شبانه روز دریانوردی کند.
مکران با توانایی حمل هم‌زمان ۵ فروند بالگرد در واقع می‌تواند به صورت یک پایگاه متحرک هوادریا عمل کرده و با بهره گیری از بالگردهای مین روب، ضد زیردریایی و رزم سطحی از عملیات‌های نیروهای ویژه و همچنین عملیات موشکی، پشتیبانی کند.
ظرفیت حمل یک گردان تکاور دریایی برای انجام عملیات در دریاهای دوردست با استفاده از شناورهای تندرو و زیردریایی‌های مربوط، بالگردهای مستقر در عرشه پرواز از جمله دیگر قابلیت‌های ناوبندر مکران است.
این ناو با تجهیز به انواع سامانه‌های به روز جمع آوری اطلاعات می‌تواند در نقش یک ناو اطلاعاتی به اجرای مأموریت پرداخته و هرگونه اطلاعات را جمع آوری، پردازش و تحلیل کرده و از کیلومترها دورتر در اختیار مراکز فرماندهی و کنترل در ساحل قرار دهد.
مشخصات
این ناوبندر با ۲۲۸ متر طول، ۲۱.۵ متر ارتفاع و ۴۲ متر عرض بزرگ‌ترین شناور نظامی ایران است که قادر است با سرعت ۱۵ گره دریایی دریانوردی کند.
مکران به عنوان یک پایگاه اطلاعاتی دورایستا و ایستگاه کنترل و هدایت پهپاد جهت پرواز در عمق مورد بهره برداری قرار می‌گیرد.
قابلیت‌های ناوبندر بارگیری و جابه‌جایی هم‌زمان چندین هاورکرافت در پهنه دریا
تعمیر و نگهداری و اعزام و دریافت شناورهای تندرو و هاورکرافت به دریا، جهت انجام مأموریت‌ تیم‌های واکنش سریع
امکان خدمت‌رسانی به سایر ناوگان تجاری ایران. ارائه سوخت به شناورهای دیگر را در کنار انتقال خوراک، آب، دارو، کمک‌های بشر دوستانه و تسلیحات.
توان حمل بالگرد، پهپاد، وجود اتاق کنترل پهپاد و حمل شناورهای تندرو
مکران با توان اقیانوس پیمایی و مبارزه با دزدان دریایی، توان مین روبی و ضد زیردریایی می‌تواند بخش اعظم نیاز پشتیبانی از ناوگان تجاری کشور را تأمین کند.
وجود امکانات درمانی و بیمارستانی و همچنین تعمیر و نگهداری شناورها اماکن حضور مستمر ناوگان دریایی را فراهم می‌کند، که با وجود ناوگان دریایی فعلی
فلسفه تبدیل کشتی ترابری به نظامی
ایده تبدیل کشتی‌های ترابری به نظامی ابتدا در سال ۱۹۹۴ در ارتش آمریکا با ساخت مجموعه کشتی‌های آرسنال Arsenal ship آغاز شد. حامیان این ایده معتقد بودند که این کشتی‌ها می‌توانند با هزینه‌ای کم مکمل ناوگان پر هزینه نیروی دریایی آمریکا باشند و از مزیت‌های دیگری همچون اقدام در آب‌های کم عمق و عدم نیاز به پرسنل و کادر فنی فراوان برخوردار هستند. با کمال تعجب به دلایل مالی این پروژه در نتیجه لابی‌های صورت گرفته از سوی منتقدین در سال ۱۹۹۷ کنار گذاشته شد اما در سال ۲۰۰۰ مجدداً از سر گرفته شد. در جریان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا این ایده برای تقویت نیروی دریایی آمریکا در سخنرانی‌های انتخاباتی مجدداً مطرح شد و طبق معمول انتخابات‌، پس از آن فراموش شد. پس از بازنشسته شدن ۴ زیردریایی موشک انداز هسته‌ای کلاس اوهایو ایده ساخت کشتی‌های موشک انداز کلاس آرسنال مجدداً مطرح شد. لوله‌های مخصوص شلیک موشک بالستیک در این زیر دریایی‌های بازنشسته به لوله‌های کوچک‌تر برای شلیک تعداد بیشتری موشک تام هاوک در کشتی‌های کلاس آرسنال تبدیل گردید.