خانواده‌ی اِلقانیان. از چپ به راست: نجات‌الله، عطاءالله، صیون، حبیب‌الله، داود، جان و نصرالله.

تاریخ عکس احتمالاً ۱۳۳۰ خورشیدی

ساختمان پلاسکو، ساختمانی تجاری در ضلع شمال شرقی گازرون، هادی باختر بود و از آن به ‌عنوان اولین آسمان‌خراش و ساختمان مدرن خاورمیانه یاد می‌شد. این ساختمان ۱۷ طبقه با اسکلتِ فلزی که در سال ۱۳۴۱ افتتاح شده بود، یکی از مهم‌ترین مراکز تولید و فروش پوشاک در تهران بود. این ساختمان در روز پنج‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۵ پس از ۵۴ سال از زمان ساخت بر اثر آتش‌سوزی فرو ریخت و ۵۶۰ واحد تجاری در آن نابود شد. پلاسکو در حالی بعد از ۵ .۳ ساعت سوختن، فروریخت که هنوز تعداد زیادی آتش‌نشان در حال مهار آتش‌سوزی، در بیرون و داخل ساختمان بودند. پلاسکو با ارتفاع ۴۲ متر در زمان اتمام ساخت در سال ۱۳۴۱ بلندترین ساختمان تهران بود و در کنار ساختمان آلومینیوم از اولین آسمان‌خراش‌های تهران شمرده می‌شد. این ساختمان نماد تهران جدید و معماری مدرن در پایتخت بود و به عنوان یک نماد شاخص شهری محسوب می‌شد. مالکیت پلاسکو متعلق به بنیاد مستضعفان بود، این بنیاد یک نهاد حکومتی تحت نظر رهبر ایران محسوب می‌شود و به هیچ دستگاهی جز او پاسخ‌گو نیست.
پس از انقلاب برخی از منابع مالک اصلی پلاسکو را حبیب‌الله القانیان می‌دانند که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران اعدام شد و ساختمان پلاسکو و ساختمان آلومینیم که آن هم متعلق به وی بود، به نفع بنیاد مستضعفان مصادره شدند اما طبق خاطرات محمد یگانه، منتشر شده در مجموعه‌ی تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد، هژبر یزدانی، سرمایه‌دار بهایی، هر دو این ساختمان‌ها را در سال ۱۳۵۴ از القانیان خریده بود که پلاسکو با قیمت ۲۰ میلیون تومان آن زمان معامله شد. بنیاد مستضعفان با حفظ مالکیت، همه‌ی واحدهای پاساژ پلاسکو را به ‌صورت سرقفلی واگذار کرده بود.
شهرزاد القانیان نوه حبیب القانیان مدعی است که در زمان ساخته‌ شدن ساختمان پلاسکو، آیت‌الله سید محمود طالقانی با ساخته‌ شدن بلندترین ساختمان ایران توسط یک یهودی، مخالفت و ابراز نارضایتی کرده بود. خانواده‌ی آیت‌الله طالقانی، مخالفت وی با ساخت ساختمان پلاسکو را تکذیب کرده بودند و آن را ادعایی بدون مدرک می‌دانند.