فرید جنت برنا
نهی احمدی نژاد از حضور در انتخابات ریاست جمهوری اگر چه خیال بخش بزرگی از اصول‌گرایان را راحت کرد

ولی این جناح سیاسی کشور را به فاز جدیدی از جبهه بندی سیاسی برای اعلام کاندیداتوری در انتخابات دوازدهمین دورۀ ریاست جمهوری وارد کرد. محمود احمدی نژاد به دغدغۀ بزرگ بخش عظیمی از اصول‌گرایان تبدیل شده بود، او در طول دوران ریاست جمهوری خود کاری کرد که اصول‌گرایان آن سال‌های آخر تلاش می‌کردند خود را از اقدامات رییس دولت‌های نهم و دهم مبرا کنند، وقتی مجدداً احمدی نژاد خواست برای ریاست جمهوری کاندیدا شود، می‌شد این نگرانی را در اصول‌گرایان دید، نگرانی که حاصل رفتارهای خلاف قاعدۀ احمدی نژاد در طول دوران ریاست جمهوری به ویژه 4 سال دوم بود. حالا این دغدغه برای اصول‌گرایان رفع شده است، آن‌ها دیگر هراسی از حضور محمود احمدی نژاد ندارند و می‌دانند که او یا نمی‌آید یا اگر خواست بیاید آن‌قدر دلیل وجود دارد که به راحتی آب خوردن حکم "رد صلاحیت" را روی پرونده‌اش بگذراند. دغدغۀ جدید اصول‌گرایان این‌بار انتخاب یک کاندیدای جدید است، کاندیدایی که هم پایگاه اجتماعی قدرت‌مندی داشته باشد و هم بتواند رای بالای حسن روحانی را بشکند. اصول‌گرایان می‌دانند روحانی را در انتخابات ریاست جمهوری نمی‌توانند شکست دهند ولی باز این دلیل نمی‌شود بدون کاندیدا باشند، هدف اصلی آن‌ها شکستن رای روحانی است، در واقع همۀ تلاششان این است که رییس دولت یازدهم نتواند با رایی بیش‌تر از کاندیدای اصول‌گرایان در دور دوازدهم انتخابات روی کرسی ریاست دولت بنشیند، برای این کار هم نیاز به کسی دارند که بتواند رای روحانی را بشکند. تعداد افرادی که در جبهۀ اصول‌گرایی دوست داشتند در انتخابات شرکت کنند کم نبودند. اگرچه بخش میانه رو اصول‌گرایان نه تنها عمل‌کرد روحانی را خوب می‌دانند بلکه معتقدند باید این طیف از روحانی به عنوان عضو جامعۀ روحانیت مبارز تهران حمایت کنند ولی بخش تندرو و رادیکال اصول‌گرایی دنبال "رقیب" برای روحانی هستند، رقیبی که بتواند رای او را بشکند. دغدغۀ بزرگ اصول‌گرایان این روزها البته وحدت است، آن‌ها درون خود به 4 دسته تقسیم می‌شوند، دستۀ اول حامیان لاریجانی هستند که البته او را در مسیر روحانی می‌دانند به همین دلیل حمایت از رییس جمهوری یازدهم را بهتر از معرفی فرد جدید قلم‌داد می‌کنند، دستۀ دوم حامیان قالیباف هستند که معتقدند شهردار فعلی تهران می‌تواند رقیبی جدی برای روحانی باشد، طیف سوم جبهۀ پایداری است که به نظر می‌رسید از کاندیداتوری احمدی نژاد حمایت کند ولی حالا که او نیست به فکر کاندیدای جدیدی از جنس احمدی نژاد هستند و طیف چهارم حامیان احمدی نژاد هستند که اگرچه تلاش می‌کنند خود را یک جریان جدا معرفی کنند ولی صرفاً می‌توانند خود را در قالب اصول‌گرایی جای دهند. این جبهه بندی اصول‌گرایان کاندیداهای متنوعی را می‌تواند معرفی کند، کاندیداهایی که البته هر یک رای دیگری را می‌خورد، در ادامۀ این گزارش برخی از این کاندیداها را بررسی می‌کنیم؛ محمد باقر قالیباف؛ مردی با دوبار ناکامی است. او یک‌بار در سال 84 از محمود احمدی نژاد شکست خورد و بار دوم در سال 92 از حسن روحانی، حالا در شرایطی حامیان او تلاش می‌کنند او را برای سومین بار وارد انتخابات ریاست جمهوری کنند که به دلیل اتفاقات اخیر تهران به نظر می‌رسد اقبال مردمی به او کم‌تر از قبل شده است. نشست‌های پی در پی خیابان‌های تهران، برخی افشاگری‌های اعضای شورای شهر تهران و موضوع املاک واگذار شده اقبال عمومی را به او نسبت به سال‌های 84 و 92 کاهش داده است. ضمن این‌که مردم به افرادی که زیاد کاندیدا می‌شوند گرایش کم‌تری نشان می دهند.